BBC’nin Winterwatch belgesel ekibi tarafından fark edilen bu ürkütücü fenomen, Metellina merianae ve Meta menardi türündeki mağara örümceklerinin üzerinde görüldü. Normalde ağlarının yakınında saklanan bu örümceklerin, mantarın etkisiyle mağara tavanına doğru hareket ettikleri tespit edildi.
Bilim insanları, bu durumun Brezilya yağmur ormanlarında yaşayan ve Ophiocordyceps mantarı tarafından kontrol edilen karıncalarla benzerlik taşıdığını belirtiyor. Bu tür mantarlar, konakçılarının sinir sistemini ele geçirerek onların davranışlarını değiştiriyor ve ölümcül bir “zombi” sürecine sürüklüyor.
“Gibellula ile enfekte olan örümceklerin mağara tavanlarında belirgin pozisyonlarda bulunması, davranışsal bir değişimin işareti olabilir” diyen araştırmacılar, bu değişimin mantar tarafından bilinçli olarak yönlendirildiğini düşünüyor. Mantar, örümcekleri daha açık alanlara yönlendirerek sporlarının havada daha kolay yayılmasını sağlıyor.
Genetik analizler, mağaralarda ve barut deposunda bulunan mantarın aynı tür olduğunu doğrulasa da, farklı ortamlarda değişik şekillerde geliştiği görüldü. Barut deposunda hava akımı olmaması nedeniyle sporlar sütun şeklinde yapışarak büyürken, mağaralarda sporlar hava akımıyla daha kolay yayıldı.
Araştırmacılar, bu mantarın yalnızca Kuzey İrlanda ile sınırlı olmadığını düşünüyor. Gibellula attenboroughii’nin, Galler’de de benzer şekilde örümcekleri etkilediği tahmin ediliyor. Mantarın, mağara bulunmayan bölgelerde bile örümcekleri doğal barınaklarından çıkararak yosun ve açık yüzeylere yönlendirdiği gözlemlendi.
